خرک ویولن تلر
خرک پلی است بین سیم‌ها و بدنه ویولن که نقش آن جدا کردن سیم‌ها، نگه داشتن سیم‌ها با ارتفاع خاص برای عبور بر روی بدنه ویولون وانتقال ارتعاشات سیم‌ها به بدنه ویولون است. در داخل جعبه طنینی یا همان بدنه ویولون استوانه چوبی کوچکی قرار دارد (تقریباً در زیر محلی که خرک قرار دارد)، که نقش آن انتقال ارتعاشات به صفحه زیرین ساز و مانعی در جهت عدم شکسته شدن صفحه روئی ساز از فشار سیم‌ها و خرک است.
کلیفون رزین معمولی
رزین بدست آمده از شیره درختان مورد استفاده مردمان از قرن های پیش بوده است که برای ضدآب کردن قایق های چوبی مورد استفاده قرار می گرفته است. سپس مردمان شرق مدیترانه، در پی پیدا کردن راهی بهتر برای نواختن سازهای خود از رزین که در واقع صمغ درختان بود برای روی سیم هایی که از روده حیوانات بود استفاده کردند و پس از استفاده از موی اسب به عنوان آرشه با ترکیب لایه نازکی از رزین بر روی آرشه باعث تولید اصوات دلنشین تری شدند و از آن زمان تا به حال رزین که در ایران با نام آلمانی کلیفون شناخته می شود به عضو جدا نشدنی سازهای آرشه ای زهی تبدیل شده است. رزین طبیعی همچنان از صمغ درختان در پاییز جمع آوری می شود و با فرآیند های گرم و سرد کردن به تولید کلیفون ها می پردازند.
کلیفون ملوس روشن
کلیفون شکل جامدی از رزین است، ماده چسبنده ای که از درختان به دست می آید. اما در حالی که از شیره برای تهیه شربت و دارو استفاده می شود، از رزین برای ساختن موادی مانند لاک و لعاب استفاده می شود.کلیفون ویولن با حرارت دادن رزین مایع و تازه تا زمانی که جامد شود ساخته می شود. بوی آن کمی شبیه کاج است و ظاهری شیشه ای و نارنجی رنگ دارد.همچنین دارای بافت بسیار شکننده ای است، به این معنی که به محض اینکه به طور تصادفی آن را روی یک زمین سخت بیندازید و یا از دستتان بیفتد می تواند مانند شیشه خرد شود.
کلیفون ملوس تیره
رزین بدست آمده از شیره درختان مورد استفاده مردمان از قرن های پیش بوده است که برای ضدآب کردن قایق های چوبی مورد استفاده قرار می گرفته است. سپس مردمان شرق مدیترانه، در پی پیدا کردن راهی بهتر برای نواختن سازهای خود از رزین که در واقع صمغ درختان بود برای روی سیم هایی که از روده حیوانات بود استفاده کردند و پس از استفاده از موی اسب به عنوان آرشه با ترکیب لایه نازکی از رزین بر روی آرشه باعث تولید اصوات دلنشین تری شدند و از آن زمان تا به حال رزین که در ایران با نام آلمانی کلیفون شناخته می شود به عضو جدا نشدنی سازهای آرشه ای زهی تبدیل شده است. رزین طبیعی همچنان از صمغ درختان در پاییز جمع آوری می شود و با فرآیند های گرم و سرد کردن به تولید کلیفون ها می پردازند. گردد.
کلیفون ویولن توماستیک
کلیفون (colophony) که به اسم رزین نیز شناخته می شود جسم سخت است که طی فرایندی از شیره برخی درختان به دست می آید این ماده که در دمای معمولی سفت و شکننده می شود را برای برخی موارد بکار می برند تا سطح را زبر تر کنند از موارد استفاده آن برای زبر کردن آرشه سازها یا برای زبر کردن دست هنگام برخی ورزش ها مثل وزنه برداری است تا از لیز خوردن دست جلوگیری شود. کیفیت کلیفون در صدا دهی ساز ویولن تاثیر مستقیم دارد.
آرشه ویولن گرد
آرشه یا کَمانه وسیله‌ای است که از آن برای نواختن سازهای زهی استفاده می‌شود. آرشه شامل یک چوب است که به دو سر آن موی دُم اسب متصل شده‌است. موها در نوک آرشه با قطعه‌ای از جنس عاج یا استیل به چوب آرشه می‌چسبند. در ته آرشه قطعه‌ای به نام موگیر، که از چوب و صدف ساخته شده، کشیدگی موهای آرشه را تنظیم می‌کند. موگیر با پیچ به چوب آرشه متصل می‌شود.